Grupa: Administrator 
Posty: 7596 #1029689
Od: 2012-7-24
| The Rothschild’s South Sudan Oil Grab
http://deanhenderson.wordpress.com/2011/07/17/the-rothschilds-south-sudan-oil-grab/
Autor: Dean Henderson, 17 VII 2011 r.; przekład: Ussus
9 VII 2011 r. Południowy Sudan został 193 państwem świata. Nie minął tydzień jak doszło do wybuchu przemocy w Południowym Kordofanie, obszarze przygranicznym z Sudanem, kontrolowanym przez Sudan i bogatym w ropę. Nie w pełni usatysfakcjonowani, przejęciem roponośnych pól naftowych Południowego Sudanu, Rothschildowie-jedna z ośmiu najpotężniejszych rodzin bankierskich – zdaje się próbować przesuwać granicę dalej na północ bezczelnie zagrabiając kolejne bogactwa Sudańczyków.
Od dekad zachodnie służby wywiadowcze wspierały Sudańską Ludową Armię Wyzwoleńczą w jej próbach oderwania południowej części Sudanu dla Czterech Jeźdźców Ropy. W rejonie znajduje się 75 % sudańskich zasobów tego surowca. To co było najdłuższą afrykańską wojną domową w końcu doszło do końca, kiedy sudański prezydent Omar Hassan al Bashir został zmuszony do scedowania południowej części swojego kraju dla wampirów z Międzynarodowego Funduszu Walutowego/Banku Światowego, po tym jak wytworzony przez nich konflikt pochłonął dwa miliony ofiar.(1)
W przeciągu kilku dni od ogłoszenia niepodległości, Nilepet – państwowa spółka naftowa – utworzyła joint venture z Glencore International Plc, by sprzedawać ropę Południowego Sudanu. Glencore jest kontrolowana przez Rothschildów. PetroNile joint venture będzie w 51 % kontrolowana przez Nilepet i w 49 % przez Glencore.(2)
W piątek prezydent Południowego Sudanu Salva Kiir Mayardit podpisał ustawę ustanawiającą Bank Centralny Sudanu Południowego. Sudan należał do pięciu krajów – wraz z Kubą, Północną Koreą, Syrią i Iranem – których banki centralne nie były kontrolowane przez kartel bankierski dowodzony przez Rothschildów. Nie jest przypadkiem, że walutą tego nowego roponośnego folwarku Rothschildów jest południowo-sudański funt.(3)
Już w 1993 r. sudański prezydent al Bashir oskarżył Arabię Saudyjską o zbrojenie Sudańskiej Ludowej Armii Wyzwoleńczej Johnny’ego Garunga. Izraelski Mossad również zaopatrywał SLAW od lat, poprzez Kenię i za pozwoleniem CIA. W 1996 r. administracja Clintona ogłosiła, że wojskowa pomoc dla Etiopii, Erytrei i Ugandy miała być przeznaczana dla SLAW na walkę w Chartumie.(4)
Gdy te krwawe starania zawiodły, Osiem Rodzin zaczęło zbroić rebelię w Czadzie. Czad od dawna był ważnym krajem zarówna dla Exxon Mobil jak i dla Chevron Texaco’s North Africa. Prezydent Czadu Idriss Déby, który doszedł do władzy w 1991 r., miał układzik z Wielką Ropą. W 2009 r. znalazł się na 16 miejscu najgorszych dyktatorów według Parade Magazine.(5)
Rebelia wypływająca z Czadu miała dwa cele. Dom Saudów, powiązany z CIA, dostarczał wsparcie dla Narodowego Frontu Zbawienia, który usiłował obalić prezydenta Libii Muammara Kadafiego. Następnie w 1990 r., po udanym przewrocie przeciwko rządowi Czadu wspieranym z Libii, USA ewakuowały 300 liderów NFZ. USA udzieliły 5 milionów dolarów pomocy dla kenijskiego dyktatora Daniela Arap Moi więc Kenia przyjęła ludzi NFZ, którym inne kraje Afryki odmawiały wjazdu na swoje ziemie. Arap Moi działał następnie w tajnych operacjach CIA w Somalii, gdzie Saudowie finansowali partyzantkę.(6)
Zachodnie wywiady wykorzystywały potem rząd Czadu do finansowania Ruchu Sprawiedliwości i Równości. Z baz znajdujących się w Czadzie terroryści ci robili najazdy na Darfur w Sudanie tworząc masowy kryzys uchodźczy; wytworzyło to drugi północny front Wielkiej Ropy.(7)
Zachodnie media, jak można było przewidzieć, za konflikt w Darfurze obwiniły wyłącznie rząd Sudanu – liberalna idiokracja została za swoje nosy uwiedziona ala Jugosławia. W marcu 2009 r. ulubiony sąd kangurzy Ośmiu Rodzin – Międzynarodowy Trybunał Karny – oskarżył prezydenta Sudanu al Bashira o zbrodnie wojenne. W wyroku nie było wzmianki o Ruchu Sprawiedliwości i Równości.
Pod koniec sierpnia 2008 r., prezydent Czadu Déby wykonał lewy ruch wzywając do tego by Czad uzyskiwał 60 % krajowego wydobycia ropy, po tym jak przez całe dekady dostawał „ochłapy” od zagranicznych korporacji. Wyrzucił Chevron i Petronas za niepopłacone podatki na sumę 486,2 milionów dolarów.(8)
W 2008 r. prezydent al Bashir towarzyszył Déby’emu w jego inauguracji drugiej kadencji; był to sygnał poprawy stosunków – w końcu mogło dojść do zakończenia konfliktu w Darfurze. Gdy al Bashir siedział nadal na ogromnych rezerwach ropy, Osiem Rodzin zgotowało plan secesji południowej części Sudanu. W kołowrocie nieustannych ataków na własny naród, po dwóch milionach zamordowanych, al Bashir został zmuszony na zaakceptowanie rozłamu.
Gdy ponownie przemoc rozgorzała w bogatym w ropę Południowym Kordofanie, kontrolowanym przez Sudan, wygląda na to iż Sudańska Ludowa Armia Wyzwoleńcza oraz jej sponsorzy – Glencore/Rothschild – nie są zadowoleni z zagarnięcia większej części sudańskich złóż ropy. Wampiry chcą mieć wszystko.
[1] “South Sudan: The World’s Newest Fragile Oil-Rich Petrostate.” www.oilprice.com. John Daly. 7-11-11
[2] “South Sudan’s Oil Company Forms Joint Venture With Glencore to Sell Oil.” www.bloomberg.com. Matt Richmond. 7-12-11.
[3] “South Sudan Establishes Central Bank As It Receives Its New Currency”. www.wireupdate.com. BNO News. 7-15-11
[4] “US to Aid Regimes to Oust Government”. David B. Ottaway. Washington Post. 11-10-96
[5] “The World’s Ten Worst Dictators”. Parade Magazine. 3-23-09
[6] “Mercenary Mischief in Zaire”. Jane Hunter. Covert Action Information Bulletin. Spring 1991.
[7] “Sudanese Warplanes Hit Darfur Rebels Inside Chad.” Sudan Tribune. 6-3-09
[8] “Petronas Disputes Chad’s Tax Claims.” Aljazeera. 8-30-06
www.deanhenderson.wordpress.com
_________________
http://www.youtube.com/user/MareczekX5?feature=mhee
http://praca-za-prace.iq24.pl/default.asp |
