Grupa: Administrator 
Posty: 7596 #1245404
Od: 2012-7-24
| Za: http://opolczykpl.wordpress.com/2013/03/04/krociutka-historia-slowianszczyzny-wierszem-opisana/
Pod wpływem wiersza A. Asnyka zamieszczonego przez Jaksara na jego blogu napisałem kaleką mową wiązaną kilka strof – opolczyk)
.
Nie zmogła rzymska szubienica
Naszego Boga Swarożyca…
.
Nie bardem jestem ni poetą
A szarym piewcą Słowiańszczyzny
Topornym rymem wam opowiem
Dzieje naszej, Słowian, ojczyzny
Wiersza rytm rwany będzie, zmienny
tak jak historia tej krainy
Aleć nie o rytmikę idzie
A o losy Słowian rodziny
Mieliśmy kiedyś własnych bogów
Ale choć ich tak wielu było
Lud Słowian nie znał wojen o nich
Każdemu zaś się wolno żyło
Bez mordowania w bogów imię
Bez mieczem do nich przymuszania
Bez inkwizycji i terroru
Bez tortur, stosów i wieszania
Nie znalim ucisku ni biedy
W wolnej wspólnocie żyliśmy
Sami sobie prawo tworzylim
Rodziną, zadrugą byliśmy
Aż katastrofa nagle przyszła
Na ten słowiański wolny świat
Gdy hordy mściwych krystowierców
Przywlekły do nas własny ład
Było to w czasach renegata,
Którego Mieszkiem piastowskim zwą
Zdradził on starą ojców wiarę
Sprzedał krzyżowi dziedzinę swą
Ale lud Słowian nie chciał bożka
Co nad Jordanem żył mściwego
Ruszył więc w czasach Bolesława
Do buntu bronić Ducha swego
Niestety zdrajca odszczepieniec
Kazimierz wiodąc Niemców zbrojnych
Bunt stłumił krwawo – wymordował
Rodaków krzyżowi opornych
Lecz nawet rzeź ta niesłychana
Nie zmogła naszych przodków Ducha
Wiekami trwali aż upadnie
Mściwego krzyża zawierucha
Lud nie chciał postów ni pokuty
Umartwień ani krzyżowych dróg
Dla Przodków naszych mściwy Jahwe
Był to śmiertelny Słowiaństwa wróg
W strachu przed piekłem czy przed gniewem
Mściwego bożka lud nie chciał żyć
Nie chciał przymusu, dziesięciny
Ani za bogów swych w lochach gnić
I tak trwał lud nasz w starej wierze
W krzyżowej nocy przez setki lat
Takiej stałości i uporu
Nie widział nigdy wcześniej ten świat
Jeszcze w piętnastym wieku nasze
Rycerstwo Słońcu ślubowało
A nie jak czarne łżą kroniki
Żydowskim bożkom się kłaniało
Zaś chłopstwo nasze proste, biedne
W prastarej wierze ojców trwało
po zdradzie Piasta dziewięć wieków
Swym starym bogom cześć składało
Niestety szlachta i wielmoże
Ducha praprzodków swych zdradzili
Przez jezuitów ogłupieni
Rzymowi nie Polsce służyli
Czynili tumulty i przemoc
Skatoliczyć chcieli kraj cały
I tak ich fanatyczne zapędy
Ojczyznę do grobu wepchały
Na szczęście wbrew woli jahwistów
Wbrew długiej jahwizmu nawały
Słowiański nasz Duch i tożsamość
Na wsi wśród ludu przetrwały
Zoriana jest wielką zasługą,
Badacza Słowian Chodakowskiego
Że nie zaśmiony obcą dżumą
Odnalazł Ducha Słowiańskiego
Pod strzechą wiejskich chat i chałup
Odnalazł bogów zapomnianych
Przez szlachtę, możnych i paniczów
Dżumą jordańską ogłupianych
Jemu do wtóru poszli inni
I tak na Ziemi tej słowiańskiej
Odżyła pamięć o przeszłości
Wolnej od dżumy nadjordańskiej
I tak Swarożyc w nas się zbudził
Choć go pochować w grobie chciano
Pod dębem cicho bezimiennie
Aby go tutaj zapomniano
Powraca naszych ojców wiara
Budzi się duch nasz – Słowiańszczyzna
Wyrzeniem rzymską szubienicę
Bo Polska to nie jej ojczyzna
Bogowie Ojców – Mokosz, Perun
wezmą w opiekę nasze strony
Świętowit, Łada, Rod i Trygław
I mój Swarożyc ulubiony
Nie zmogła rzymska szubienica
Naszego Boga Swarożyca…
.
_________________
http://www.youtube.com/user/MareczekX5?feature=mhee
http://praca-za-prace.iq24.pl/default.asp |
