Grupa: Administrator 
Posty: 7596 #1182689
Od: 2012-7-24
| Za: http://marucha.wordpress.com/2013/02/11/prawdziwe-czy-falszywe-milosierdzie/
Unicestwienie cz³owieka eutanazj¹, nazywan¹ „aktem mi³osierdzia i humanitaryzmu” jest z jednej strony morderstwem niewinnego i bezbronnego ¿ycia przez dzia³aj¹cych z ca³¹ premedytacj¹ uzbrojonych i œwiadomych ludzi, z drugiej strony wkraczaniem w plan Bo¿y.
Chory cz³owiek i jego cierpienie zajmuj¹ w refleksji nauczania Koœcio³a katolickiego szczególne miejsce. Nasz Zbawiciel, Jezus z Nazaretu przyszed³ do u³omnych i odrzuconych tej ziemi. Ojciec Œwiêty Jan Pawe³ II, który stara³ siê uczuliæ ludzki œwiat na ból fizyczny cz³owieka i odszukaæ jego sens w konfrontacji z wiecznie mi³osiernym Bogiem, 13 maja 1992 r. w liœcie do kard. Fiorenzo Angeliniego, przewodnicz¹cego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa S³u¿by Zdrowia, oznajmi³ swoj¹ decyzjê o ustanowieniu dnia 11 lutego ka¿dego roku Dniem Chorego. Od 1993 do 2005 r., Jan Pawe³ II wyg³asza³ zawsze Orêdzie na Dzieñ Chorego. Ten dzieñ w Koœciele jest liturgicznym wspomnieniem Najœwiêtszej Maryi Panny z Lourdes.
Papieskie postanowienie, by z istoty choroby, staroœci i kalectwa ludzkiego uczyniæ centrum rozwa¿ania i modlitwy podczas oficjalnego dnia liturgicznego, sta³o siê okazj¹ do zwrócenia szczególniejszej uwagi katolików na doœwiadczenie wielu ludzi oraz do poczynienia refleksji, ¿e cierpienie jest wpisane na sta³e w ludzk¹ egzystencjê. Jan Pawe³ II, bêd¹c ju¿ cz³owiekiem wiekowym i ciê¿ko chorym, zapamiêtanym w ostatnich miesi¹cach ¿ycia z grymasem bólu na twarzy, udowodni³ chrzeœcijañskim ¿yciem, ¿e cz³owiek stary i schorowany pozostaje do koñca darem od Boga i nikt prócz samego Boga nie ma prawa pozbawiæ go ¿ycia.
I miêdzy innymi t¹ walk¹ ze s³aboœci¹ chorego organizmu, jak zauwa¿yli biskupi polscy w liœcie do wiernych z 10 maja 2005 r., „zdoby³ On sobie wielki pos³uch tak¿e, a mo¿e nawet szczególnie, u ludzi m³odych, rzekomo bardzo opornych na wszelkie autorytety… w³aœnie dlatego, ¿e sam ¿y³ zgodnie z tym, do czego innych zachêca³”.
Spadek niemieckich nazistów
Deklaracja Kongregacji Nauki Wiary o eutanazji Iura et bona z 1980 r. skierowana zosta³a do wszystkich ludzi – wierz¹cych i niewierz¹cych – którzy pragnêliby s³u¿yæ ¿yciu i nie daj¹ siê zwodziæ ideologiom g³osz¹cym „s³odk¹ œmieræ” w rzekomej trosce o godny koniec cz³owieka, skracaj¹cym ¿ycie pod p³aszczykiem fa³szywie pojmowanego mi³osierdzia. Te ideologie œmierci realizowane obecnie legalnie w Australii, Holandii, Szwajcarii czy Belgii przypominaj¹ swoj¹ argumentacj¹ i „logik¹” zbrodnicze czyny niemieckich nazistów w akcji T4.
Na pocz¹tku lat czterdziestych XX wieku wymordowano w III Rzeszy kilkadziesi¹t tysiêcy osób niepe³nosprawnych umys³owo i fizycznie (nie sposób podaæ dok³adnej ich liczby, szacuje siê, ¿e zabójstwa dotknê³y od 70 do 100 tysiêcy ludzi). Warto dodaæ, ¿e wraz z Piusem XI, który w encyklice Mit brennender Sorge (O po³o¿eniu Koœcio³a Katolickiego w Rzeszy Niemieckiej) jednoznacznie potêpi³ antychrzeœcijañsk¹ ideologiê z³a, narodowy socjalizm, stawiaj¹cy w miejsce Boga kult cz³owieka i skrytykowa³ oddawanie siê starogermañskim, przedchrzeœcijañskim wierzeniom, wœród biskupów niemieckich przeciw Adolfowi Hitlerowi najodwa¿niej wystêpowa³ kard. Klemens August von Galen, zwany Lwem z Münster. Kard. von Galen, beatyfikowany przez Jana Paw³a II w paŸdzierniku 2005 r., w swoich kazaniach ukazywa³ wiernym cynizm i bandytyzm oprawców hitlerowskich.
Œmiertelne ¿niwo
Eutanazja, jako czynnoœæ lub jej zaniechanie, co w zamierzeniu dzia³aj¹cego wywo³uje œmieræ w celu wyeliminowania cierpienia, usprawiedliwiana jest wol¹, zgod¹ lub wrêcz proœb¹ pacjenta, by unicestwiæ jego ¿ycie. W tej kwestii stanowisko Koœcio³a katolickiego jest niewzruszone od lat, choæ zdaje siê przegrywaæ z nowymi zasadami wprowadzanymi przez kraje Europy Zachodniej. Eutanazjê rz¹dy Holandii, Belgii i Szwajcarii ju¿ zalegalizowa³y. Formalnie chory musi wyraziæ zgodê na podanie œmiertelnej trucizny, ale zdarzaj¹ siê tak¿e przypadki zabijania osób, które s¹ nieprzytomne. Szczególnie wielkie ¿niwo eutanazja zbiera w zak³adach psychiatrycznych, co spowodowa³o reakcjê ONZ, a nawet Komisji Europejskiej wobec holenderskiego ustawodawstwa, gdy¿ a¿ 40 procent zgonów wskutek tej metody zabijania cz³owieka odnotowano w zak³adach dla osób chorych psychicznie. W 2005 r. dopuszczalnoœæ tej formy zabójstwa rozszerzono na niemowlêta i dzieci do lat 10.
W Niemczech z kolei trwa dyskusja nad zakazem dzia³alnoœci organizacji proeutanazyjnych, a szczególnie próbuje siê zablokowaæ od lat wejœcie na rynek niemiecki szwajcarskiej firmy o cynicznej nazwie Dignitas, zabijaj¹cej pacjentów na ich ¿yczenie. Kieruj¹cy t¹ organizacj¹ Ludwig Minelli g³osi, ¿e eutanazja jest podstawowym prawem cz³owieka i próbuje od lat otworzyæ filiê w Hanowerze. Ciekawe, ¿e w Szwajcarii, aby poddaæ siê takiemu eliminuj¹cemu zabiegowi, nie trzeba byæ chorym, wystarczy wy³¹cznie chêæ samobójstwa. „Cudotwórczy” zabieg otrucia pentobarbitalem sodu kosztuje od 700 do 5 000 euro, a z us³ug Dignitas korzysta rocznie oko³o tysi¹ca osób z ca³ej Europy. W marcu 2008 r. Minelli „udoskonali³” zabieg stosuj¹c przy mordowaniu swoich pacjentów hel znajduj¹cy siê w plastikowej torebce zak³adanej na g³owê przez ofiary eutanazji. „Lekarz” swoje spektakle œmierci zazwyczaj filmowa³.
Hitlerowskie metody znane z przesz³oœci znów od¿ywaj¹ w Europie. Zadziwiaj¹ce, ¿e dzia³alnoœæ tego typu zdehumanizowanych stowarzyszeñ jest w ogóle mo¿liwa; co z etyk¹ lekarsk¹, opiek¹ i walk¹ za wszelk¹ cenê o ¿ycie, co na to organizacje na rzecz praw cz³owieka? Kultura œmierci zaczyna opanowywaæ Europê, wypiera, oœmiesza, wykpiwa i stara siê zwalczyæ za poœrednictwem ró¿nych grup interesu tych, którzy za¿arcie walcz¹ o prawo cz³owieka do ¿ycia, tych prawdziwych humanistów, mocarzy walcz¹cych o godnoœæ, prawdziw¹ dignitas cz³owieka, jak Jan Pawe³ II, Benedykt XVI, czy inne autorytety moralne. Mo¿liwe, ¿e miêdzy innymi ten bezlitosny proceder w krajach mieni¹cych siê cywilizowanymi i postêpowymi, mia³ na myœli Benedykt XVI w swej encyklice Spe salvi, kiedy stwierdza: „Spo³eczeñstwo, które nie jest w stanie zaakceptowaæ cierpi¹cych ani im pomóc i moc¹ wspó³czucia wspó³uczestniczyæ w cierpieniu, równie¿ duchowo, jest spo³eczeñstwem okrutnym i nieludzkim”.
Wbrew Bo¿emu prawu
W cytowanym powy¿ej dokumencie kongregacji Iura et bona czytamy, ¿e nie mo¿na zezwoliæ nikomu na zadanie œmierci istocie ludzkiej, niezale¿nie od tego, czy jest to embrion, p³ód, dziecko, osoba doros³a, starsza, nieuleczalnie chora, czy znajduj¹ca siê w agonii. I dalej: „Ponadto nikomu nie wolno prosiæ o tak¹ œmiercionoœn¹ czynnoœæ, ani dla siebie, ani dla kogoœ innego, powierzonego jego odpowiedzialnoœci… Chodzi w tym przypadku o naruszenie prawa Bo¿ego, o zniewa¿enie godnoœci osoby ludzkiej, przestêpstwo przeciw ¿yciu, zbrodniê przeciw ludzkoœci”.
Eutanazja, z greckiego oznaczaj¹c¹ dobr¹ œmieræ, w istocie deprecjonuje znaczenie cierpienia, które wpisane jest równie¿ w sens i logikê ludzkiej egzystencji, stanowi czêœæ jej godnoœci, o czym naucza³ Jezus a¿ do œmierci, „i to œmierci krzy¿owej” (Flp 2,8), niezwykle brutalnej i pe³nej cierpienia.
Tomasz M. Korczyñski
http://www.pch24.pl
_________________
http://www.youtube.com/user/MareczekX5?feature=mhee
http://praca-za-prace.iq24.pl/default.asp |
